Akira Kurosaki największy współczesny japoński drzeworytnik był kluczowym artystą, który przyczynił się do rewitalizacji w okresie powojennym tradycyjnej techniki drzeworytu japońskiego ukiyo-e postrzeganej przez ludzi zachodu jako kwintesencja japońskiej tradycji. Urodził się w Talien Mandżuria w 1937 r. Ukończył studia w 1962 w Kyoto. Pierwsze drzeworyty Akira Kurosaki stworzył około 1965. Jego wczesne ryciny (1965-67) są dość prostymi kompozycjami wykonanymi z dwóch klocków drzeworytniczych przypominającymi dzieła takich artystów jak Gauguin lub Munch.  W miarę jak artysta czuł się coraz swobodniej w procesie tworzenia jego ryciny stawały się coraz bardziej złożone. Niektóre ryciny składały się z 15 klocków drzeworytniczych z wyrytymi matrycami, ponad 20 kolorów i aż 100 odbitek. W dalszym okresie na jego prace miały wpływ pobyty na uniwersytecie w Harwardzie oraz w Hochschule für Bildende Kunst w Hamburgu. Od 1970 Akira Kurosaki  jest  Profesorem na wydziale grafiki na  Seika University w Kyoto, obecnie profesor emerytowany. Od 1978, pracował jako wizytujący profesor i artist-in-residence na różnych uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych m.in. Washington, Seattle,Harvard University-Cambridge, Nowy Jork, Boston, Portland, Australii - Canberra i Europie Londyn. Jego sztuka była wystawiana na całym świecie i zdobywała nagrody na największych światowych Biennale Grafiki w Paryżu, Tokio, Krakowie, Florencji, Seulu, Fredrikstadt, Ljubljanie, Maastricht, Pekinie, Łodzi, San Francisco i Kyoto. Za Jego drzeworyty społeczność w Japonii i Ameryce uważa go za 'skarb narodowy'. Mieszka i pracuje w Kyoto.