Tadeusz Kalinowski - malarstwo

Tadeusz Kalinowski - malarstwo

Tadeusz Kalinowski reprezentuje malarstwo pełne wahań i odrzucania. Przedziera się jakby wciąż przez własne schematy szukając uniwersalności. Owa uniwersalność to wybijająca się tu poprzez wszystkie kolejne maski „aktualności“ idea głosząca stałość i hermetyczność. Jest nią  ABSTRAKCJA.

ABSTRAKCJA, która została tak bardzo nadużyta w sztuce i którą dostatecznie zdewaluowano posługując się nią na oznaczenie nieabstrakcji, jest dziś pojęciem znów potrzebnym nam, SZTUKA ABSTRAKCYJNA staje się bowiem pewną alternatywą w obliczu różnych nieprzemyślanych żonglowań tzw. „rzeczywistością“. Wielu twórców usiłuje wmówić nam zaangażowanie czy wiedzę poprzez jałowe operowanie twarzami lub postaciami w obrazach. Reprezentują oni jednak najczęściej tylko usłużność i utylitaryzm. I twarze i postacie potrzebne są nam, ale tylko wtedy gdy są konieczne i gdy stanowią integralna część z a p i s u . W wypadku różnych „nowych“ figuracji, grymasy rzeczywistości staja się naddatkiem równie rażącym jak schematyzm... neokapizmu. Po co potęgować namiastkami tak napięty dziś dramat dzielący rzeczywistość od sztuki? Czy sztuka, która precyzując sama siebie nie powie nam więcej o rzeczywistości (skoro jest jej częścią) niż ta sztuka, która „biorąc w posiadanie“ rzeczywistość, oszukuje ja?

ABSTRAKCJA poszukiwana w malarstwie dwudziestowiecznym niełatwo daje się oddzielić od różnych partykularyzmów i konwencjonalnych dążeń mimetycznych. Nawet Kandinsky, uważany za tworcę abstrakcjonizmu, wpada w pułapki „przedstawienia“ teatralizując swe barwne formy. To samo można mówić o wielu malarzach geometrycznych z lat dwudziestych, nie wymieniając już op-artystów, którzy swój teatr ujmują w jakże tanie rytmy.

W malarstwie Kalinowskiego jest dostatecznie wiele obciążeń wynikających z mniej lub bardziej wyraźnych analogii odnoszących formy malowane do form rzeczywistych. Dotyczy to także budowy „przestrzeni“ w wielu jego obrazach jak też i idei tzw. „strefizmu“ (termin używany przez artystę, ale nie mający nic wspólnego z analogicznym replica horloges określeniem Chwistka), który każe ustawiać formy w pewnych poziomych rytmach (strefach)(...)

(...) Kalinowski jako abstrakcyjny twórca wykorzystujący najczęściej formy geometryczne nie jest odosobniony w swych wysiłkach. W Poznaniu pierwszy krok na tej drodze uczynił kiedyś Potworowski przekraczając kanon pejzażu w swych kompozycjach syntetycznych. Droga ta kroczy Piasecki (nie unikający dialogów z tzw. „przedstawianiem“) . Również Berdyszak prowadzi proces eliminacji nadając najbardziej ogólną, symboliczna wymowę swym płótnom. Bereziański i Cyronek wykorzystują możliwości abstrakcji mniej lub więcej geometrycznej. Czy w mieście tym nie ma więc już czegoś w rodzaju Szkoły? W każdym razie Kalinowski udowadniałby swe istotne miejsce w jej ramach.

Andrzej Kostołowski

Galeria

Galeria Sztuki Współczesnej ESTA
UL. Raciborska 8, 44-100 Gliwice | PON-PT 9:00-17:00
TEL 698-614-050 | EMAIL tadeusz.stapowicz@esta.com.pl