Urodził się w 1955 roku, w Warszawie. Malarz, uczeń Stefana Gierowskiego, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie; obecnie prowadzi tam pracownię malarstwa. W 1982 roku był jednym ze współzałożycieli najważniejszego ugrupowania tzw. Nowej Ekspresji lat 80., czyli Gruppy. W jej składzie znaleźli się również: Ryszard Grzyb, Paweł Kowalewski, Włodzimierz Pawlak, Marek Sobczyk i Ryszard Woźniak. Działała ona przez kolejne 10 lat. Modzelewski brał udział w niemal wszystkich jej wystawach i akcjach, współredagował też pismo „Oj dobrze już”. W początkowym okresie twórczości artysta skłaniał się ku abstrakcji, wykorzystując proste znaki i emblematy, a także sylwetki odbijane przy pomocy szablonów.

Poprzez obrazy tematyczne, operujące wyodrębnionymi motywami na płaskim tle, doszedł do kompozycji figuralnych. W połowie lat 80. powstał cykl oparty na ilustracjach do podręczników j. Rosyjskiego, obrazujący proste czynności, których czasownikowe określenia stanowiły tytuły prac. W późniejszym czasie wypracował charakterystyczny dla siebie sposób malowania obrazów, których forma respektowała co prawda zasady konwencji realistycznej, jednakże w charakterystyce postaci i sytuacji w jakiej się one znalazły akcentowana była swoista niezwykłość. Tę surrealistyczną atmosferę uzyskiwał dzięki zabiegom malarskim takim, jak chociażby dublowanie figur (Fotograf. Fotograf, 1986), czy zabiegi z przestrzenią (Romanica Toscana, 1987). Jednocześnie malował też nasycone emocjami pejzaże i wnętrza (np. Dom; Korytarz; Murek). Modzelewski, zwany niekiedy malarzem ikon codzienności, zajmuje się przedstawianiem kondycji współczesnego człowieka, zagubionego i osamotnionego wśród przedmiotów otaczających go w codziennym życiu.