Ludwig Wilding (Grünstadt 19 maja 1927 - Buchholz in der Nordheide 4 stycznia 2010) był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli sztuki kinetycznej i op-artu w Niemczech. Po studiach z historii sztuki i filozofii na Uniwersytecie w Moguncji uczęszczał na kursy na Akademii Sztuk Pięknych w Stuttgarcie u Willi Baumeistera. W 1960 Wilding nawiązał kontakt z „GRAV” w Paryżu i został członkiem „Nouvelle Tendance”; z tą grupą dołączył w 1965 roku do wystawy w Musée des Art Decoratives w Paryżu. 

W tym samym roku wziął udział w wielkiej wystawie „The Responsive Eye” w MoMa w Nowym Jorku. Do tej wystawy zaproszono również Wojciecha Fangora i Henryka Berlewi.

W 1967 roku jego prace znalazły się na wystawie „Kinetika” w Museum des 20 Jarhunderts w Wiedniu. W 1969 miał wystawę w Denise René Gallery w Paryżu, a w 1976 indywidualną wystawę w Kunsthalle Düsseldorf. W 1983 roku jego twórczość znalazła się w „L'ultima avanguardia” w Palazzo Reale w Mediolanie. W 2004 roku niektóre jego prace były pokazywane na wystawie „Eyes, Lies, and Illusions” w Hayward Gallery w Londynie, a w 2007 w „Optic Nerve: Perceptual Art of the 1960's” w Columbus Museum of Art w Ohio. W tym samym roku Museum für Konkrete Kunst w Ingolstadt prezentuje Jego wielką retrospektywną wystawę.

Ludwig Wilding miał 27 wystaw indywidualnych i 153 zbiorowe  w ciągu ostatnich 55 lat. Jego prace były  obecne na 41 targach sztuki, jednym biennale, znajdują się w 13 kolekcjach muzealnych.