Głuchoniemi wędkarze
2012
170x220 cm
Martwa natura z kwiatami
2001
150x190 cm
Nabrzeże Westerplatte
2014
60x80 cm
Rude krzaki
2012
130x160 cm
Martwa natura z brudnymi głośnikami
2001
136x160 cm
Wrak obok mola
2014
135x160 cm
Co? Gwiazda Dawida. Czym? Anarchicznymi nóżkami.
2014
180x230 cm
Droga do Boga
2013
200x150 cm
Co? Nowy katalog zmysło?w. Czym? Regierungsprasidium.
2015
180x230 cm
Obraz według rysunku Van Gogha
2013
200x150 cm
Lampa, piłka, Jowisz
2008
140x180 cm
Zabawy na balkonie
2005
120x180 cm
Nocny rybak świt
2005
140x200 cm
Dwie bramy
2013
150x200 cm
Wolność Bezwładne tylne łapki
2003
120x180 cm
Nowa fala
2012
140x160 cm
Gdzie ja jestem
2013
150X200 cm
Przed kościołem w Tyliczu
2012
136x160 cm
Ośrodek wczasowy
2015
136x160 cm
Zamknąć bramę
2004
140 x 110 cm
Pilica na kanale z?eran?skim
2007
140x200 cm
Prawa strona, lewa strona
220x170 cm
Pan z kijkiem
136x160 cm
Co? Dwa odrzutowce. Czym? Technika? i wegetacja?
2014
180x230 cm
Pies w szaliku i pies w folii
2002
150x190 cm

Jarosław ModzelewskiUrodził się w 1955 roku, w Warszawie. Malarz, uczeń Stefana Gierowskiego, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie; obecnie prowadzi tam pracownię malarstwa. W 1982 roku był jednym ze współzałożycieli najważniejszego ugrupowania tzw. Nowej Ekspresji lat 80., czyli Gruppy. W jej składzie znaleźli się również: Ryszard Grzyb, Paweł Kowalewski, Włodzimierz Pawlak, Marek Sobczyk i Ryszard Woźniak. Działała ona przez kolejne 10 lat. Modzelewski brał udział w niemal wszystkich jej wystawach i akcjach, współredagował też pismo „Oj dobrze już”. W początkowym okresie twórczości artysta skłaniał się ku abstrakcji, wykorzystując proste znaki i emblematy, a także sylwetki odbijane przy pomocy szablonów.

Poprzez obrazy tematyczne, operujące wyodrębnionymi motywami na płaskim tle, doszedł do kompozycji figuralnych. W połowie lat 80. powstał cykl oparty na ilustracjach do podręczników j. Rosyjskiego, obrazujący proste czynności, których czasownikowe określenia stanowiły tytuły prac. W późniejszym czasie wypracował charakterystyczny dla siebie sposób malowania obrazów, których forma respektowała co prawda zasady konwencji realistycznej, jednakże w charakterystyce postaci i sytuacji w jakiej się one znalazły akcentowana była swoista niezwykłość. Tę surrealistyczną atmosferę uzyskiwał dzięki zabiegom malarskim takim, jak chociażby dublowanie figur (Fotograf. Fotograf, 1986), czy zabiegi z przestrzenią (Romanica Toscana, 1987). Jednocześnie malował też nasycone emocjami pejzaże i wnętrza (np. Dom; Korytarz; Murek). Modzelewski, zwany niekiedy malarzem ikon codzienności, zajmuje się przedstawianiem kondycji współczesnego człowieka, zagubionego i osamotnionego wśród przedmiotów otaczających go w codziennym życiu.

Dokumentacja