Galeria Piwna 20/26 Emilii i Andrzeja Dłużniewskich


„Galeria Piwna 20/26 Emilii i Andrzeja Dłużniewskich 1980–1993” 

W latach osiemdziesiątych galeria Dłużniewskich była jednym z nielicznych miejsc, gdzie pokazywało się sztukę, a nie postawy. I było to doceniane. Bywało, że poważne i bardzo opozycyjne zebrania Klubu Sztuki Współczesnej SHS przerywano, „bo na Piwnej jest Williams” (czy inny, równie daleki od ówczesnych naszych problemów artysta ze świata). Choć cichsza od Dziekanki, wzbudzająca mniej emocji niż „pielgrzymki” po prywatnych pracowniach, przyciągała Piwna po części tę samą publiczność spragnioną normalności: sztuki w galerii, zwyczajnie.

Ze strony Dłużniewskich była to też manifestacja postawy, jednak nie deklarowanej wprost, lecz wyrażonej poprzez fakty i kreowane wartości. Po stronie trwałych osiągnięć gospodarzy Piwnej trzeba liczyć zgromadzenie przez nich znaczącej kolekcji prac artystów, których przez te lata gościli. Jakkolwiek by ją nazwać – kolekcją o randze muzealnej, jaką niewątpliwie jest, czy zbiorem prezentów i pamiątek, jakim pozostaje dla właścicieli – składa się na dowód aury i poziomu Piwnej, tym bardziej wiarygodny, że nie kompletowany z myślą o dowodzeniu czegokolwiek.

Zapis 13 lat działalności Piwnej złożył się na książkę, która uwypukla rolę, jaką w tym miejscu pełniła myśl, refleksja o sztuce poddana rygorom słowa. Książka utrwalająca to słowo i wyrównująca jego szanse, nikłe gdy było wypowiadane w odczytach czy pokazywane niczym eksponat – oddaje ten aspekt dorobku Piwnej, który zwykle zaciera się we wspomnieniach. Jest trwalsza niż wystawa.

 

Dokumentacja