WITOLD-K (Wit Leszek Kaczanowski)
Grafik, malarz, rzeźbiarz, fotograf. Urodził się 15 maja 1932 roku w Warszawie.
Młodość spędził w Polsce. Jego ojciec był psychiatrą, wieloletnim dyrektorem szpitala w Tworkach oraz wiceprezesem Polskiego Czerwonego Krzyża.
Wit Leszek Kaczanowski studiował na Wydziale Grafiki warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych którą ukończył w 1955. Był uczniem m.in. Eugeniusza Arcta, Wojciecha Fangora oraz Henryka Tomaszewskiego.
W 1964 roku wyjechał na stypendium do Paryża. Była to podróż w jedną stronę. Artysta zabrał ze sobą manuskrypt książki Stanisława Cata-Mackiewicza przeznaczony dla paryskiej "Kultury". Pobyt w Paryżu zaowocował wieloma przyjaźniami, m.in. z Jacques'em Prévertem oraz Pablem Picassem, który namalował portret Witolda-K.
W 1969 roku Kaczanowski wyjechał do USA. Od 1980 roku mieszka i tworzy w Denver, jak również w swojej warszawskiej pracowni. Jego bogata twórczość to malarstwo sztalugowe, ścienne, rzeźba, grafika oraz fotografia. Twórczość malarska obejmuje prace abstrakcyjne (1952-1958) i przedstawiające. Typowym elementem kompozycji jego obrazów są niewielkie postacie ludzkie zawieszone w niezdefiniowanej przestrzeni. Sylwetki te pozostają anonimowe i zagubione, stają się dowodem samotności i wyobcowania, idealnie odzwierciedlając kondycję współczesnego człowieka. W pracach artysty pojawia się też motyw „CZARNEJ DZIURY” odgrywający ważną rolę w twórczości artysty. Jest autorem plafonu sali teatralnej Domu Kultury w Oświęcimiu (1958-61) i kompozycji plastycznej przed budynkiem Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Houston (1975). Projektował scenografię do baletu i teatrów. W 2007 roku zagrał w filmie Doroty Kędzierzawskiej "Pora umierać"
Prace Kaczanowskiego zawierają wątki autobiograficzne - ukazują towarzyszące emigracyjnemu doświadczeniu poczucie osamotnienia. Znacząca jest w tym kontekście wypowiedź artysty, skierowana do studentów Seton Hall University w New Jersey: "w dniu, w którym zrozumiecie waszą samotność, odczujecie moje malarstwo".
Kaczanowski operuje symbolami oraz ograniczoną paletą barw. Minimalistyczne w formie obrazy podkreślają charakterystyczny styl wypracowywany latami. Motywy drzwi, bramy lub drabiny sygnalizują nadzieję na istnienie jakiegoś innego świata, łącząc doczesność ze sferą sacrum.
Od wielu lat współpracuje z amerykańskim naukowcem prof. Stirling Colgate z ośrodka naukowego w Los Alamos, Nowy Meksyk nad niezwykłym projektem. Twórcy próbują stworzyć rzeźbę (czarną dziurę) używając środków wybuchowych, aby zbudować tzw. MONUMENT TO THE UNIVERSE. Projekt był już częściowo sponsorowany przez Uniwersytet Południowej Kaliforni (U.S.C). Według twórców pomnik ten zadaje pytanie „Co jest po drugiej stronie wszystkiego” i niemożność znalezienia odpowiedzi na to pytanie powoduje poczucie SAMOTNOŚCI człowieka, potrzebę mitów, religii i teatru, ucieczki w sztukę, literaturę, poezję i muzykę, jak również w alkoholizm i narkotyki.
Ma w swoim dorobku wiele wystaw zagranicznych i krajowych. Pierwszy indywidualny pokaz jego prac odbył się w Klubie Aktora SPATiF w Warszawie w 1959 roku. Debiutancką wystawę otwierała aktorka Alina Janowska, zaś pierwszy krytyczny artykuł napisała Kira Gałczyńska. Kaczanowski jako pierwszy Polak miał retrospektywę w najstarszym domu aukcyjnym w Amsterdamie - Sotheby's (2007). Jubileuszowa ekspozycja z okazji 60-lecia twórczości artysty obejmowała aż 163 prace.Wystawie towarzyszyło wydanie albumu WITOLD-K at SOTHEBY’S. W tym samym roku artysta został nominowany do corocznej nagrody burmistrza miasta Denver, Kolorado: MAYOR’S AWARD FOR EXCELLENCE IN THE ARTS.
Listę pokazów indywidualnych uzupełniają także retrospektywy w Otis Art Institute w Los Angeles (1973) oraz w Muzeum Wychodźctwa Polskiego w warszawskich Łazienkach Królewskich (2004).
Ponadto Kaczanowski uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych, m.in. wystawie Młodej Plastyki w Warszawie (1956), wystawie malarstwa w stołecznym Muzeum Narodowym (1961), 2. Biennale Azuréenne w Cannes (1967), wystawie w Gallery Arte w Denver (1988) oraz wystawie dzieł artystów polskich tworzących za granicą w warszawskiej Zachęcie ("Jesteśmy", 1991).
Witold-K jest również laureatem wielu nagród oraz wyróżnień, do których można zaliczyć nagrodę Kongresu Wolności Kultury (1965) oraz przyznaną przez Ministra Kultury i Sztuki RP odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej (1997). Jego dzieła znajdują się w licznych kolekcjach prywatnych i publicznych na całym świecie.
O malarstwie Witolda-K
Francuski poeta, JACQUES PREVERT: „Widoma obecność, ukryty czar, zwyczajna tajemnica...ludzie namalowani z miłością w ulotnej ciszy i w natarczywym zgiełku dnia powszedniego. Możesz śledzić ich wzrokiem, widząc jedynie plecy, a potem sam jak teraz oni - będziesz oglądany od tyłu przez kolejnych widzów, którzy zajmą Twe miejsce przed obrazem. I kolejnych widzów...”.